Аз соли 1854 инҷониб, аз насл ба насл бо сифатҳои барҷаста, эҷодиёти барҷаста ва ҳунари зебо рамзи санъати саёҳати мӯд гардид.
Бо коллексияи нави айнаки офтобӣ ба офтоби дурахшон хуш омадед. Тарҳ ва ҳунари хуб, навоварӣ ва анъанаро муттаҳид карда, ин коллексияи айнаки офтобӣ дорои матни олӣ ва хатҳои замонавӣ мебошад, ки ҳама гуна шакли чеҳра ва намуди зоҳириро пурра мекунанд.